Na moje szczęście, moja położna jest także doradcą laktacyjnym. To właśnie ona gdy jeszcze byłam w ciąży pokazywała mi jak prawidłowo przystawic dziecko. W szpitalu, w którym rodziłam też od razu po porodzie pokazywali mi jak przystawic dziecko. 

Bardzo się boję czy sobie poradzę z kamieniem piersią. Jestem w połowie ciazy i piersi już tak bardzo mi urosły. Mąż się że mnie nasmiewa że jeszcze mi urosną i przyjdzie pora na karmienie to będę musiała uważać żeby nie zadusic małego piersią.

My do tej pory miewamy ,,gorsze dni". Jednak nie wyobrażam sobie, aby po walce o karmienie piersią się poddać. Więc nawet jak coś nie wychodzi staramy się to poprawić i dzielnie idziemy na przód. Mam nadzieję że potrawa to chociaż do roku ^^

Na początku faktycznie było trudno, mało pokarmu, podraznione, popękane brodawki, jednak warto to przetrwać i nie poddawać się, bo mleko mamy to najlepsze co może dostać dziecko. Zastanawiam się tylko jak długo karmić. W większości źródeł są informacje  że karmić jak najdłużej, ale moja położna mówiła że była na jakimś sympozjum gdzie twierdzili, że karmić pół roku  bo jeśli dłużej to jest większe ryzyko wystąpienia alergii u dziecka. 

Oj początki z karmieniem są bardzo trudne. Zwłaszcza jak nie do końca wiesz jak się do tego dobrze zabrać .  Fajnie jak jest jakaś super położna i trochę pomoże. Wydaje się to nie skomplikowane. Przykladasz i niech maluch je. Ale niestety tak nie jest. Mimo że maluch nie ma zębów potrafi zmasakrować brodawki A to właśnie jest wina nieumiwjetnego przystąpienia. Ja tak właśnie niestety miałam.

Pamiętam jakie trudności sprawiało mi karmienie. Początki nie są łatwe ale najważniejsze to nie poddawać się! Nawet gdy bardzo bolało maść była największym ukojeniem. Laktator to chyba najprzydaczniejsza rzecz zwłaszcza gdy ktoś ma małe brodawki. 

Właściwe miejsce spokojne i wygodne dla matki i dziecka to podstawa. Przyczynia się do lepszej laktacji oraz spokojnego karmienia. Warto o takie miejsce zadbać jeszcze przed porodem, aby po powrocie do domu można bez stresu i przeszkód oddać się karmieniu. 

Karmienie piersią na początku było dla mnie bardzo trudne. Wylałam wiele łez w pierwszych dniach, ale nie poddałam się i teraz jest to coś cudownego. Ta bliskość jest bezcenna. Niedługo minie nam 5 miesięcy mlecznej przygody i mam nadzieję, że jeszcze to potrwa ☺️

Ja o mały włos poddałbym się i odpuściła karmienie piersią, gdyby nie ppołożn, która dokładnie pokazala mi jak mam przystawiać dziecko do karmienia. Jestem jej za to bardzo wdzięczna, szkoda że na porodówce nie pokazano mi tego, mimo moich próśb.

Mnie się nie udało karmić piersią. Maluszek za bardzo to nie był zainteresowany ssaniem piersi, pomimo że na pokarmu miałam dużo. Wagowo też kiepsko wychodził. Przeszłam więc na mm. Teraz mam spokój. Maluszek jest zawsze najedzony.