Moja historia o macierzyństwie jest historią o trudnych początkach w karmieniu i szczęśliwym zakończeniu.

Jestem szczęśliwą mamą dwójki wspaniałych dzieci i w obu przypadkach miałam taką samą sytuację odnośnie karmienia piersią. W moim przypadku oba porody zakończyły się cesarskim cięciem. Pierwszy to brak postępu porodu, drugi - wysoka masa urodzeniowa maluszka, ale nie o tym miało być. 😊

Tak czy inaczej, słyszałam opinie, że po cesarce można mieć problemy z karmieniem piersią aczkolwiek mój przypadek był zupełnie inny. Jestem osobą bardzo wrażliwą i niestety, ale pobyt w szpitalu, brak pokarmu i widok mam, które karmią piersią, podczas gdy mi się nie udawało, powodowały u mnie całkowitą blokadę.

Bardzo się starałam i przykładałam maluszka do piersi, ale nie szło mi najlepiej i pokarmu nie było. Po pierwszym porodzie nawet uwierzyłam w to, że jestem po cesarce i być może będę miała problemy z karmieniem piersią, a nawet może w ogóle nie będę mogła karmić. Okazało się, że jak tylko wróciłam do domu, to pokarm sam się pojawił pierwszej nocy po powrocie. Mimo, że po 5 dniach pobytu w szpitalu całkowicie straciłam nadzieję i w drodze powrotnej kupiłam mleko początkowe dla córki. Nie było ciekawie, byłam wręcz załamana, dlatego tak ogromna była moja radość, gdy mogłam wykarmić moje maleństwo, a mleko w proszku poszło w odstawkę.

Po drugim porodzie sytuacja się powtórzyła i również musiałam karmić butelką w szpitalu. Synek urodził się większy od córeczki i ciągle nerwowo ssał moja pierś, z której nie leciało kompletnie nic. Czułam, że i tym razem sytuacja się powtórzy i pokarm się pojawi, gdy się odprężę w domowym zaciszu. Dlatego troszkę łatwiej zniosłam tę sytuację, a główna myśl, która mnie pocieszała, to zbliżający się powrót do domu. 

Nie poddałam się i walczyłam codziennie wraz z moim synkiem o pokarm. Wywalczyliśmy go razem i już w dniu wypisu się pojawił i to na tyle dużo, że nie musiałam kupować mleka początkowego. Uznałam, że ważne jest znać samą siebie i sobie zaufać. Każdy z nas jest inny i ma swoją historię. Nauczyłam się, że stres to największy wróg karmiącej matki. W moim przypadku stresujący był pobyt po porodzie w szpitalu.

Zdecydowałam się podzielić swoją historią o moich trudnych początkach w karmieniu piersią, bo wiem, że wiele mam ma ten problem. Dzięki temu co przeżyłam, nauczyłam się, że nigdy nie można tracić nadziei. Przekonałam się o tym, że stres potrafi do tego stopnia blokować kobiecą psychikę, iż mimo wszelkich starań, nie potrafi ona wykarmić swojego maleństwa. Dla mnie, jak już pisałam wyżej, najbardziej stresujący był pobyt w szpitalu, jednak zdaję sobie sprawę, że każdą kobietę stresuje coś innego. Wiem również o tym, że kobiety z różnych powodów nie mają pokarmu i nie jest to tylko wynik stresu.

Warto jednak zapamiętać, że nigdy nie można tracić nadziei na szczęśliwe zakończenie i nie chodzi tu tylko o karmienie piersią.